Strefy śniegowe i wiatrowe jako wyznacznik bezpieczeństwa hal namiotowych

Przygotowując projekt hali namiotowej, musimy wziąć pod uwagę wiele elementów, takich jak oczekiwania klienta, uwarunkowania logistyczne czy warunki klimatyczne. Te ostatnie są szczególnie ważne w przypadku budowy hali całorocznej, która musi być perfekcyjnie zabezpieczona przed szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi. W Polsce do potencjalnie najgroźniejszych zaliczamy śnieg i wiatr, dlatego każda hala namiotowa musi być przystosowana do stref wiatrowych i śniegowych. Czym są te strefy, jak wygląda ich podział i jaki mają wpływ na budowę? Odpowiedzi na te i inne pytania związane z bezpieczeństwem hal namiotowych znajdziesz w poniższym wpisie, zapraszamy do lektury.

Zasady bezpieczeństwa przy korzystaniu z hal namiotowych

Wyznaczniki bezpieczeństwa hal namiotowych zostały szczegółowo omówione w europejskiej normie PN-EN 13782, opracowanej w 2007 roku. Określa ona wymagania, jakie trzeba spełnić na każdym etapie budowy obiektów tymczasowych, jak hale magazynowe oraz hale namiotowe całoroczne.

Aby nasza hala spełniała odpowiednie zasady bezpieczeństwa, w czasie budowy musimy uwzględnić też inne normy:

• PN-EN 1991-1-4 - norma wiatrowa,
• PN-EN 1991-1-3 - norma śniegowa.

W wymienionych dokumentach określono kluczowe parametry, na podstawie których projektant może dobrać elementy konstrukcji hali do warunków atmosferycznych panujących w danym regionie.

Czym są strefy śniegowe i jak je dzielimy

Każda firma, która oferuje wynajem hal namiotowych wie, że w Polsce obowiązuje pięć stref śniegowych. Podział na strefy pokazuje, jak wysokich obciążeń śniegiem możemy spodziewać się w danej części kraju oraz jaką odporność śniegową powinien mieć projektowany budynek. Odporność śniegowa obiektu jest kluczowym parametrem, którym kierują się konstruktorzy całorocznych hal namiotowych. Określa się ją na podstawie wytrzymałości konstrukcji na obciążenie śniegiem, który gromadzi się na powierzchni dachu.

W Polsce wyróżniamy 5 stref śniegowych:

• strefa I – 70 kg/m²;

• strefa II – 90 kg/m²;

• strefa III – 120 kg/m²;

• strefa IV – 160 kg/m²;

• strefa V – powyżej 160 kg/m².

Strefy śniegowe pozwalają na precyzyjne określenie obciążeń, na jakie może być wystawiona hala namiotowa i na jakie musi być odporna. Przykładowo, konstrukcja ustawiona w strefie pierwszej musi unieść 70 kilogramów śniegu, który może spaść na jeden metr kwadratowy dachu.

Strefy śniegowe to jedne z najważniejszych wyznaczników bezpieczeństwa hal namiotowych. Dzięki nim konstrukcja będzie bezpieczna niezależnie od pory roku i warunków atmosferycznych panujących na zewnątrz.

Czym są strefy wiatrowe i jak je dzielimy

Drugim wyznacznikiem bezpieczeństwa hal namiotowych są strefy wiatrowe. Określają one dopuszczalne obciążenie wiatrem, które definiuje się jako ciśnienie wywierane na zewnętrzne oraz wewnętrzne powierzchnie budynków. W Polsce wyróżniamy 3 strefy wiatrowe, są to:

• strefa I - 22 m/s (ok. 79 km/h) dla terenów poniżej 300 m n.p.m. oraz 25m/s (90km/h) dla terenów położonych poniżej 500 m n.p.m.;
• strefa II - 26 m/s (ok. 94 km/h);
• strefa III - 22 m/s dla terenów położonych poniżej 300 m n.p.m. oraz 30 m/s (108 km/h) dla terenów położonych poniżej 950 m n.p.m.

Bezpieczny montaż hal namiotowych jest możliwy tylko w przypadku, gdy uwzględnimy odpowiednie obciążenia. Podstawowym wyznacznikiem bezpieczeństwa każdej hali namiotowej są właśnie strefy wiatrowe - obciążenia od wiatru musimy obliczyć zarówno w przypadku hal sezonowych, jak i całorocznych. Jeżeli planujemy korzystać z hali w miesiącach zimowych, musimy dodatkowo wyznaczyć strefy śniegowe.

Ogrzewanie hali namiotowej

Jeżeli z hali namiotowej będziemy korzystać wyłącznie w okresie wiosenno-letnim, nie ma konieczności jej ocieplania. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku hal całorocznych - aby zapewnić komfort osobom przebywającym wewnątrz, a także zabezpieczyć towary składowane w hali, koniecznie zainwestujmy w system ogrzewania.

Do najpopularniejszych metod ogrzewania hal namiotowych należą:

• nagrzewnice olejowe - ogrzewanie tego typu zapewnia największą efektywność przy jednocześnie największej wydajności paliwa. Niestety nagrzewnice olejowe są najdroższym z proponowanych rozwiązań, ale w przypadku bardzo dużych obiektów sprawdzą się najlepiej;
• nagrzewnice gazowe - równie wydajnym rozwiązaniem są nagrzewnice gazowe. Jednak ich używanie wiąże się z ryzykiem wydzielania CO, dlatego mogą być stosowane wyłącznie w halach o odpowiedniej wentylacji i zabezpieczeniach przeciwpożarowych;
• nagrzewnice elektryczne - to najtańsza, ale jednocześnie najmniej wydajna metoda ogrzewania hal namiotowych. Decydując się na nagrzewnice elektryczne, nie musimy jednak inwestować w systemy odprowadzające spaliny z wnętrza hali;
• promienniki ciepła - ten rodzaj ogrzewania działa na zasadzie promieniowania fal podczerwonych, które podgrzewają cząstki materii. Do zasilania promienników ciepła używa się energii elektrycznej, dlatego serwis hal namiotowych z tym typem ogrzewania jest dość prosty i nie wymaga inwestycji w dodatkowe urządzenia.